ــ به ملال ،
در خود به ملال
با یکی مُرده سخن می‌گویم .
شب ، خامُش اِستاده هوا
وز آخرین هیاهوی پرند‌گان ِ کوچ
دیرگاه‌ها می‌گذرد .
اشک ِ بی‌بهانه‌ام آیا
تلخه‌ی این تالاب نیست ؟
ــ از این گونه
بی‌اشک
به چه می‌گریی ؟
ــ مگر آن زمستان ِ خاموش ِ خشک
در من است .
به هر اندازه که بیگانه‌وار
به شانه‌بَرَت سَر نهم
سنگ‌باری آشناست
سنگ‌باری آشناست غم
احمد شاملو